دورخیز سینمای ایران برای ساخت اثری با محوریت حکیمان گرانقدر ما ایرانی‌ها؛ مولانا و شمس تبریزی، مطرح‌شدن نام شهاب حسینی برای نقش شمس تبریزی و پارسا پیروزفر در نقش مولانا، همکاری سهراب پورناظری و همایون شجریان و… در روزهای رونق تولید بر صدر اخبار تولیدات سینمایی بود و در ادامه با منازعات بر سر مالکیت فیلم، تحت‌الشعاع حواشی قرار گرفت. تا جایی که مناقشات یک ساله میان سرمایه‌گذار ایرانی و ترکیه‌ای این فیلم به جدال رسانه‌ای تبدیل شد و در مقطعی سرمایه‌گذار ترک از پخش این فیلم در قالب سریال از یک شبکه ماهواره‌ای خبر داد. کشمکش و تهدید طرفین در اردیبهشت‌ماه امسال اوج گرفت و پس از چند ماه سکوت خبری از اواخر هفته گذشته بالاخره خبر امیدوارکننده درباره پنجمین تجربه فیلمسازی حسن فتحی به گوش رسید. با رونمایی از آنونس رسمی «مست عشق» صفحه رسمی این فیلم در خبر تکمیلی اعلام کرد که با رفع اختلاف نظر بر سر میزان سهم مالکیت فیلم میان تهیه‌کنندگان ایرانی و ترک، گروه در حال تدارک برای فیلمبرداری چند سکانس باقی مانده هستند.

در حالی که تصور می‌شد «مست عشق» چالش‌ها را پشت سر گذاشته و بزودی با اکران آن کنجکاوی‌ها درباره خروجی همکاری یک تیم حرفه‌ای به پایان می‌رسد یک جدایی غافلگیرکننده این فیلم را در کانون توجه قرار داد. شامگاه دوشنبه اول آذرماه همایون شجریان و سهراب پورناظری در بیانیه‌ای با اعلام کناره‌گیری از این فیلم نوشتند:«با پایان پذیرفتن مراحل تدوین فیلم سینمایی «مست عشق» در جلسه‌ای با تهیه‌کننده محترم فیلم، آگاهی یافتیم که پروژه توان در اختیار گذاردن امکانات مورد توافق در گفت‌وگوهای آغازین جهت ساخت موسیقی را دارا نیست و با نظر به حساسیت و عشق ما به‌نام و جایگاه حضرت مولوی پذیرش هرگونه محدودیتی در خلق و تهیه موسیقی این اثر، ناممکن می‌نمود. پس بنا را بر این نهادیم که از همکاری در این پروژه کناره‌گیری کنیم. با آرزوی بهترین‌ها برای این اثر».

پس‌از اعلام انصراف این دو هنرمند، مهران برومند تهیه‌کننده فیلم نیز اعلام کرد که خواسته شجریان غیرمعقول نیست و آنچه ما می‌خواستیم هم غیرمعقول نبود. او درباره علت این جدایی توضیح داد: «با توجه به متوقف بودن پروژه در مدت دو سال شرایط همکاری فراهم نشد چون همه چیز بستگی به شرایط ما داشت که نتوانستیم توافق قبلی را ادامه دهیم؛ در واقع علی‌رغم تلاشی که از طرف گروه تهیه فیلم برای رسیدن به یک توافق جدید صورت گرفت اما شرایط مهیا نشد، در نتیجه با کمال رفاقت دوستی و احترام قرار بر این شد که در پروژه‌ دیگری با یکدیگر همکاری داشته باشیم.»

شهاب حسینی، پارسا پیروزفر، ابراهیم چلیکول، هانده ارچل، بوراک توزکوپاران، بوران کوزوم، سلما ارگچ، حسام منظور، بنسو سورال و هالیت ارگنچ بازیگرانی هستند که در «مست عشق» حضور دارند.

علی‌اکبر صادقی در این مراسم، خطاب به حاضران گفت: «بسیار دوست‌تان دارم. عاشق شما، سرزمینم و مردمش هستم. همیشه به خلیج فارس سوگند می‌خورم. من همه را با هر عقیده و مذهب دوست دارم. من دیگر گل‌های زیبا را نقاشی نمی‌کنم. من مناظر فرح‌بخش را نقاشی نمی‌کنم. من خواب کودکانی را نقاشی می‌کنم که پدران‌شان در راه آزادی ایران شهید شده‌اند.»

 وی ادامه داد: «شاید من پدر یا برادر همه‌تان باشم. فرزندان ایران خوب هستند و باید سر تعظیم مقابل‌شان فرود بیاوریم.»

در پایان این مراسم، هنرمندان و خانواده علی‌اکبر صادقی روی صحنه آمدند تا این هنرمند، شمع‌های کیک تولد ۸۴ سالگی‌اش را فوت کند. در حالی که صادقی، کیک تولد خود را می‌برید، حاضران در سالن، ایستاده او را تشویق کردند.

در پایان این مراسم، فیلم‌های «رخ»، «من آنم که…»، «ملک خورشید» و «هفت شهر»، ساخته علی‌اکبر صادقی، برای اعضای سینماتک نمایش داده شد.

نماد و الگو در  همه جای جهان مطرح و مهم است و  همه کشورها مخصوصا کشورهای شاخص در عرصه اقتصاد، صنعت و تجارت برای پیش‌برد اهداف خود در مناسبات بین‌المللی  و تربیت نسل‌های نو، پسا سنتی‌شان در عصر حاضر  به قصد ماندن در رقابت در پی اثبات، معرفی و  تبرج‌سازی الگوهای بومی  واقعی و افسانه‌ای  خود هستند. از غربی‌ترین ممالک تهی از تاریخ و تمدن با بلد سازی کامیک‌های ابرقهرمانی  پوشالی تخیلی، تا شرقی‌ترین سرزمین‌های باستانی با اتکا بر نمادهای افسانه‌ای‌شان  در  پی اثبات قهرمان و ابر قدرتی مفهومی هستند .

ایران باستان با تمدنی ۱۳ هزارساله پر از این نماد الگوهای افسانه‌ای و حقیقی است که در مقاطع مختلف تاریخی چه در داخل و چه مواجهه خارجی دیده و نادیده گرفته شده‌اند.

تا قبل از انقلاب اسلامی و در دوران پهلوی، قاجار و حتی صفویه؛ قهرمان و اسطوره در حد بازخوانی و روخوانی از شاهنامه آن‌هم در شب‌های یلدا و پرده‌خوانی معرکه‌گیران در چای‌خانه‌ها و  گذرها بوده و هیچ بازنمایی رسمی و عینی در تعریف و تشریح آن وجود نداشته است.

از واقعه پیروزی انقلاب و رخداد جنگ تحمیلی به بعد بود که اهمیت پرداخت به این نمادالگوهای کهن و معاصر با تبلور رشادت‌های مجاهدان و رزمندگان و شهادت سلحشورانه در بطن حوادث مبارزاتی انقلاب و جنگ، نمایان و هویداتر شد، و سعی شد حماسه‌سازی‌های اسطوره‌های قدمایی و معاصر به‌خاطر شهدا، جانبازان و آزادگان وطرح مسئله مقاومت، ایثار و مجاهدت در سه دهه اخیر پس از دفاع مقدس مرور و تاکید شود.

اما این را باید گفت که هر آن چیزی که در یادآوری، مرور و تاکید بر این نمادالگوها، در ۴۰ سال پس از انقلاب به صورت مکتوب، سمعی و بصری صورت گرفته، کافی و کامل نبوده است و همواره همراه با محافظه‌کاری، مصلحت‌اندیشی، جناح بازی و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن، سهل‌انگاری بوده است و کم‌تر شده از یک شخصیت اسطوره‌ای و قهرمان ملی به صراحت سخن گفته شده و اثری والا در شأن و جایگاهش که نسبت مهمی با وطن و اقتدار آن دارد ساخته شده باشد.

در عرصه هنر نمایشی همچون سینما، تائتر، نمایش خانگی و تلویزیون، آثاری در خصوص زندگی‌نامه و بخشی از سرگذشت برخی شهدا، مجاهدین، مبارزین، نوابغ و اساطیر ملی-مذهبی ساخته شده اما هرگز حق مطلب را برای تبیین این جایگاه در بستر مفهومی رسانه ادا نشده است. آثاری همچون، «میرزا کوچک‌خان»، «ابوعلی سینا»، «دکتر قریب» و برخی آثار سینمایی در خصوص شهدا همچون «چ» و «تک تیرانداز»، جزو نمادین‌های این عرصه بوده اما هویت مبنایی و چرایی اثربخشی این الگونمادها را به رخ نکشیده و مبرهن نکرده‌اند.

فیلم «منصور»، یک نمونه عینی و محرز در به رخ کشیدن چنین الگونماد معیاری است. «منصور» نمایش یک قهرمان نیست، روایت یک ابر قهرمان است که تمام ابعاد و مؤلفه‌های قهرمان واقعی در تراز مام وطن و طراز انقلاب اسلامی را رعایت کرده و بروز داده است.

ما هیچ اثری در حوزه نمایش نداشته‌ و نداریم که به صراحت، ایدئولوژی و مفاهیم راهبردی چون استقامت، ایستادگی، خودباوری و مجاهدت در عرصه نگاه به تولید ملی، تفکر بومی، امنیت و دفاع نظامی را به منصه ظهور کشانده باشد.

«منصور»، داستان زندگی یک قهرمان ملی و ابر قهرمان ایدئولوژیک انقلابی است که روایتی کاملا ساده و به‌دور از هر پروداکشن پر حجم و محسور کننده دارد. فیلم پرتره‌ای از شهید سرلشکر منصور ستاری، فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی است که دغدغه خودکفایی و تولید ملی در حوزه صنایع دفاعی و جنگ افزار را دارد که در دوران بحران جنگی و در پی تحریم‌های شدید بین‌المللی علیه ایران در دوران دفاع مقدس و نیز عدم همراهی برخی مسئولین وقت نظام با مدل‌های مختلف دور زدن تحریم و سخت بودن آن و نیز همچنین عدم همراهی همین برخی کارگزاران نظام با تولید داخلی با چالش‌های عظیمی مواجه می‌شود؛ چالش‌هایی که گاه تا مرز تهدید جانی، جایگاهی و حواشی شغلی و خانوادگی هم منجر می‌شود. منصور ستاری می‌کوشد تا ماجرای تولید ملی و خودکفایی صنعت دفاعی و ساخت، بازسازی و تعمیر هواپیماهای جنگی به حقیقت بپیوندد و عملیاتی شود و از این رو در این زمینه بدون هیچ مشکلی، مقتدرانه تحریم‌های خارجی، نگاه منفی داخلی و موانع موجود را یک‌بار برا همیشه کنار بزند و روحیه خودباوری را نهادینه سازد که موفق هم شد و تقریبا تا زمان حیاتش به این مهم رسید.

«منصور»، روایت یک ارتشی‌ است که در ظاهر و تفکر عامه باید نمودی از خشکی، کلیشه‌ای بودن در عرصه نظامی و جنگی باشد، اما در باطن، جلوه‌ای از انقلابی‌گری، پاسداری و مجاهدت وطن‌پرستانه همراه با تخصص، غیرت و غرور ملی و مذهبی است. یعنی در عین رعایت ژست و پروتکل‌های رسمی و بین‌المللی ارتشی و نظامی، به‌شدت بسیجی‌وارانه، انقلابی سلحشورانه و مومنی وطن‌پرست پای اعتقاد، عقیده و خواست خود ایستادگی کرده و به دوست و دشمن ثابت می‌کند که هم می‌شود و هم می‌توانیم.

«منصور»، داستان شخصیتی است که به‌شدت، حدت و دقت درجای خودش قرار دارد و جایگاهی را با رانت، لابی، نسبت و رابطه غصب نکرده و با شایستگی هرچه تمام‌تر در این منصب و مسند نشسته است، چیزی که سال‌هاست و در این روزگار حلقه مفقوده مدیریت و مسئولیت در جمهوری اسلامی شده است.

«منصور»، قصه تقابل انقلاب اسلامی با جمهوری اسلامی در نگاه به هدف، نوع وسیله و حصول نتیجه است، آن‌جایی که عده‌ای که خود را انقلابی چند آتیشه نشان می‌دادند و در حلقه اول حکمرانی با ردای جمهوری اسلامی جا خوش کرده بودند، در مقاطع متعددی جلوی تفکر، آرمان و ایدئولوژی انقلاب اسلامی ایستادند و مانع شدند. و عده‌ای در این میان پدیدار شدند که دور از هر شعار و تظاهر انقلابی و اتصال فرمایشی به حاکمیت، در کف میدان مبارزه حاضر شدند و اهداف و رویکرد انقلاب اسلامی که همان قطع وابستگی و تسلیم در مقابل دشمن و غیر بوده را پی گرفتند و به سرانجام رساندند.

«منصور»، فیلم تفسیر وضعیت کنونی ایران است، فیلم، تکرار تاریخ، که ایران در دوران جنگ و زمان حال در سخت‌ترین تحریم‌ها و کارشکنی‌ها قرار دارد و از چندین جناح تحت فشار است و آن زمان شخصیتی چون منصور ستاری به‌تنهایی و آتش به اختیار در زمینه تحول انقلابی ظهور کرده و کارگشا شده است و الان نیز نیازمند منصورهایی هستیم که به‌دور از هر روش و راهبرد کلیشه‌ای، بروکراسی و سلسله مراتب دستوری خودجوش وسط میدان پای کار تحول و اصلاح امور مهم کشور باشند و مانعی از سر راه معیشت مردم برداشته و به دنبال تعالی اقتداری جمهوری اسلامی با راهبرد انقلاب آن در عرصه ملی و جهانی باشد.

«منصور»، فیلم اثبات، تاکید و یادآوری سلحشوری، خودباوری، خوداتکایی، و اعتماد به نگاه بومی و داخلی، شجاعت و ایستادگی در برابر وابستگی و تسلیم است؛ فیلمی برای اثبات نفی مذاکرات فرسایشی و عدم اعتماد به قول و وعده‌های پوشالی و فریب دشمن و خائنین و جاهلین داخلی است.

بخشی از گفتگو با حمیدرضا نعیمی بازیگر فیلم سینمایی «منصور» را بخوانید.

از حق نگذریم یکی از ویژگی‌های برجسته فیلم منصور تصویر متفاوتی است که ما از یک مبارز و خلبان نیروی ارتش می‌بینیم. به دور از قهرمان‌گرایی‌های عجیب و غریب.

دقیقا، منصور شخصیتی جنگجو و البته رهبر هم هست که مثل همه آدم‌ها که دارای پوست و گوشت و استخوان هستند ممکنه از نظر روحی و جسمی کم بیاورد. اما جنگندگی، سرسختی‌ و عشق‌ به هدف و آرمانش موجب می‌شود دست از تلاش بر ندارد؛ فارغ از اینکه پیروز شود یا شکست بخورد.

البته نکته‌ای هم که وجود دارد اینکه چنین پرداخت و نگاهی فقط در توان سازمان اوج بود. موافقید؟

با نظر شما مخالف نیستم. بی‌شک هنرمندان و آرتیست‌های زیادی در سینمای ایران دوست داشته یا دارند که درباره بسیاری از واقعیات کشور ما و شخصیت‌های دوران جنگ فیلمنامه بنویسند و فیلم بسازند، اما این اجازه یا حمایت رو در نیافته‌اند. متاسفانه در کشور ما یک تعداد خاص از افراد می‌توانند به خط قرمزها نزدیک شوند یا درباره موضوعات خاص کار کنند و این ناعادلانه است، در حالی که در یک جامعه باز همه می‌توانند فیلم‌های مورد علاقه‌شان را بسازند. بگذارید یک نکته بگویم، سکانس‌ها و صحبت‌هایی که امروز در فیلم منصور می‌بینیم و می‌شنویم که باعث تعجب است حین اکران فیلم قرار بود حذف شوند و همین باعث نگرانی من شده بود. مطمئنم اگر قدرت چانه‌زنی (بین عوامل فیلم و کسانی که دوست نداشتند این صحنه‌ها در فیلم باشد) وجود نداشت فیلم پر از هیچ و تهی از حرف می‌شد. الان که تماشاگران فیلم را می‌بینند قطعا خوشحالند که مجالی دست داده تا شاهد این مباحث و نکات باشند. به هر حال در طول تاریخ سینمای ایران فیلم‌هایی هستند که اشخاص خاصی اجازه ‌ساخت آن را داشته‌اند مثل آژانس شیشه‌ای، مارمولک، محمد رسول‌الله، ماجرای نیمروز و… به هر حال باید آرام آرام سینمای ایران به سمتی برود که نگاه متفاوتی به شخصیت‌های جنگی داشته باشد و از آن زاویه دید منفعل و خنثی که متعلق به دهه شصت است، خارج شود. فیلم منصور از این نظر می‌تواند یک نقطه شروع و الگو برای خلق چنین آثاری باشد.

همان‌طور که فیلم متری شش‌ونیم ساخته آقای سعید روستایی یک شاخص برای ساخت فیلم پلیسی در ایران محسوب می‌شود. تا پیش از آن جز تعداد معدودی فیلم مثل معما، بندر مه آلود و… فیلم‌هایی که با محوریت شخصیت‌های پلیس در کشورمان ساخته می‌شد همه عاری از جذابیت بودند. ولی وقتی فیلم متری شیش‌ونیم را دیدیم تازه آن زمان بود که متوجه اقتدار پلیس‌ در کشورمان شدیم و متوجه شدیم چقدر خشم‌ها، سختکوشی‌ها، تنهایی‌ها، شرافت و انسانیت این افراد زیباست. در فیلم متری شیش‌ونیم برای اولین‌بار با پلیس‌هایی جذاب و دراماتیک مواجه شدیم که گاه احساس عجز می‌کردند، گاه نمی‌توانستند بر خشم خود غلبه کنند، با متهمان رفتارهای خشن داشتند، به همدیگر پرخاش می‌کردند، دیگر نشانی از کلانتری‌ها و بازداشتگاه‌های شیک و براق نبود، همه‌چیز همان‌گونه بود که مردم باور می‌کردند. حالا اگر سعید روستایی با یک حمایت خاص موفق شد چنین فیلم پلیسی ماندگاری بسازد مفت چنگ ما. اگرچه زمان اکران فیلم آقای فرزاد موتمن گفت آیا به ما هم اجازه نشان دادن چنین تصویری از پلیس داده می‌شود؟

با پایان کار اعضای هیات انتخاب، متشکل از ابوالقاسم ناصری، امیرمهدی حکیمی و ماریا ماوتی، ۲۷  مستند نیمه بلند بخش مسابقه ملی پانزدهمین جشنواره (سینماحقیقت) معرفی شدند.

این فیلم‌ها به ترتیب حروف الفبا عبارتند از :

۱- احمد (اعظم مرادی)
۲- آخرین پسر گلجان (سیدرضا حسینی)
۳- آقای صیاد را ول کنید! (مریم ملک مختار)
۴- آن شب (مینا قاسمی زواره)
۵- آورتین (حسن وزیرزاده)
۶- ای کاش داد می‌زدم (فاطمه پریدار)
۷- بچه‎های زمین خاکی (میکائیل دیانی)
۸- برایمان بمان (سمیه کریمی)
۹- پرواز بی‎بازگشت (مسعود دهنوی)
۱۰- تکیه دولت (علیرضا قاسم‎خان)
۱۱- خروج ممنوع (علی همراز)
۱۲- راکال (احمد ابراهیمی)
۱۳- روسیاه (کوروش اسماعیلی)
۱۴- روزهای ناتمام (مهدی قربانپور)
۱۵- ریاضت تا سیاست (امین عباسی)
۱۶- زردهای سرخ (محمدمهدی خالقی)
۱۷- قلعه برقرار (فرشاد فدائیان)
۱۸- کلاغ‌ها در باران (پژمان فرهادی)
۱۹- گود (آیدین حلال‎زاده – سپیده سالاروند)
۲۰- گیسلو (محمدصادق اسماعیلی)
۲۱- ماجرای سال آخر (مهدی جبین شناس)
۲۲- ناقوس دریا (محسن شیرزادی)
۲۳- ناگهان ذهنم ایستاد (مهدی باقری)
۲۴- نان بی‌جان (رضا پردل)
۲۵- وقتی دارکوب‎ها می‎روند (محمد احسانی)
۲۶- یاسین (رضا اکبریان گالشکلایی)
۲۷- یاشماق (رضا غلامی مطلق)

راه‌یافتگان می‌بایست نسخه نهایی فیلم خود را به دبیرخانه جشنواره تحویل دهند.

پانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» ۱۸ تا ۲۵ آذرماه به دبیری محمد حمیدی مقدم برگزار می‌شود.

خانواده لیندا کیانی در پی آغاز جنگ تحمیلی مجبور به مهاجرت از آبادان به تهران شدند. او در دوران دبستان در تهران نیز شاهد جنایت دیگری از دشمن بعثی بود.

او در این باره می‌گوید: «در دوران دبستان روبه‌روی مدرسه ما را بمب زدند که بر اثر آن مدتی لال شدم. برای اینکه بازی با دخترخاله‌ام حالم را بهتر کند به خانه آن‌ها در آریاشهر رفتیم. همان روز برق آلستوم را زدند. پشت پنجره بازی می‌کردیم که با موج انفجار وسط اتاق پرت شدیم. خوب یادم است که آن روزها چه اتفاقاتی می‌افتاد.»

مدیران یونایتد به دنبال سرمربی جدیدی به جای اوله گونار سولسشر هستند و مائوریسیو پوچتینو در صدر لیست آنها قرار گرفته است. اما در صورتی که این سرمربی قادر به کسب مجوز جدایی از پاری سن ژرمن نباشد، نام های دیگر مورد بررسی قرار خواهند گرفت. امروز نشریه گاردین در گزارشی مدعی شد مدیران باشگاه منچستریونایتد با ارنستو والورده البته به عنوان سرمربی موقت خود برای ادامه فصل صحبت کرده اند.

این سرمربی ۵۷ ساله از ماه می سال ۲۰۱۷ تا ژانویه ۲۰۲۰ هدایت بارسلونا را بر عهده داشته و دو بار قهرمان لالیگا و یک کوپا دل ری را به فهرست افتخارات این تیم اضافه کرد. والورده با جان مورتو، مدیر فوتبال یونایتد صحبت کرده و باشگاه انگلیسی به خوبی می داند بعد از همکاری درخشان با لیونل مسی در بارسلونا و رابطه ای صمیمی با این فوق ستاره، مدیریت کریستیانو رونالدو نیز برای ارنستو والورده راحت خواهد بود. حتی این سرمربی از همین حالا شروع به ارائه لیست بازیکنان مورد نظر در صورت منصوب شدن به این سمت کرده و قصد دارد خیلی سریع ترکیب شیاطین سرخ را تقویت کند.

اوله گونار سولسشر، سرمربی سابق یونایتد روز یکشنبه و بعد از شکست سنگین این تیم مقابل واتفورد برکنار شد و مایکل کریک به عنوان سرمربی تا زمان انتصاب یک سرمربی دائمی به جای او مشغول به کار شده است. به جز ارنستو والورده از گزینه هایی چون برندان راجرز  یا جولن لوپتگی نیز به عنوان جایگزین احتمالی سولسشر نام برده شده است.

پس از اعلام لیست استقلال برای دیدار با گل گهر سیرجان، نام رشید مظاهری باز هم در این لیست دیده نشد. هفته گذشته فرهاد مجیدی، روی نام رشید مظاهری دروازه بان تیمش قلم قرمز کشید و از علیرضا رضایی جوان در قفس توری تیمش استفاده کرد که او هم نمایش خوبی داشت. در این هفته مجیدی باز هم مظاهری را از لیست تیمش خط زد تا او برای دومین هفته پیاپی غایب بزرگ کاروان استقلال باشد. از سوی دیگر، روز گذشته بابک مرادی هم به دلیل مسائل انضباطی از لیست استقلال خط خورد تا این دو بازیکن غایبان پرواز استقلال به کرمان باشند.

حالا این دو بازیکن، با انتشار پست هایی در صفحات شخصی خود برای استقلال در بازی با گل گهر سیرجان آرزوی موفقیت کردند.